ine
Als dochter van een Afro-Amerikaanse bevrijdingssoldaat en een Nederlandse moeder heeft Trudy Habets zich lange tijd anders gevoeld. “Als heel klein kind niet, ik wist niet beter. Maar na mijn zevende zag ik toch wel dat ik er anders uitzag met mijn donkere krullen en getinte huidskleur”. En dat zagen anderen ook. Haar gemengde afkomst en de worsteling die daarmee gepaard ging, hebben ervoor gezorgd dat ze het belangrijk vindt dat alle nationaliteiten zich thuis voelen in Nederland. En daar zet ze zich met hart en ziel voor in. Een van haar projecten is het Hofjeswonen van Wonen Limburg in Weert.
Trudy Habets (r) en Chantal Saes (l). Chantal heeft een onderzoek gedaan naar gemengd wonen
Accepteren wie je bent
75 jaar bevrijding, dus Trudy haar leeftijd valt gemakkelijk te raden. Ze is geboren in Zuid-Limburg en op haar zevende ging ze naar een internaat. “Met mijn uiterlijk was ik een typisch missiekindje. Zie je het al voor je? Een donker klein meisje dat geld op moest halen voor de kerk.” Op haar 27stee verhuisde ze naar Duitsland en op haar 33ste kwam ze terug naar Nederland. “Maar als je terug in Nederland komt weet je helemaal niets. Er was weinig informatie en daardoor was er ook weinig te kiezen. Ik realiseerde me hoe dat moest zijn voor ‘echte’ buitenlanders.” Trudy had moeite om zichzelf te zijn. Ze zag er anders uit en ondanks dat ze van Nederlandse afkomst was, werd er soms toch anders naar haar gekeken. “Bijvoorbeeld toen iemand aan mijn deur stond met de vraag of ik Nederlandse les wilde volgen…terwijl ik gewoon Nederlands praat. Dat vond ik wel heel erg. Het is niet erg om buitenlander te zijn, maar het is wel fijn als je geaccepteerd wordt om datgene wat en wie je bent.” Trudy zag twee werelden: die met buitenlandse mensen en die met Nederlandse mensen. “Daarom wil ik graag migranten en Nederlanders bij elkaar brengen op verschillende gebieden.”
“We hebben dezelfde droom”
Met haar maatschappelijke-culturele opleidingsachtergrond en haar persoonlijke drijfveren heeft ze zich ingezet voor talloze projecten, onder andere het project Kracht van Ontmoeting, cursus Presentietheorie, Internationale Vrouwenwerkgroep en de Emancipatiecommissie. Ze miste ook een plek waar mensen van verschillende nationaliteiten bij elkaar wonen. En die wens sprak ze uit richting Aniek Burger. “Toen Trudy mij benaderde dacht ik gelijk ‘Wonen Limburg heeft dezelfde droom’. We waren op dat moment bezig met het onderwerp hofjeswonen.” Dromen en enthousiasme werden werkelijkheid; er werd een deal gesloten waarin werd overeengekomen dat Wonen Limburg kennis en contacten zou inzetten om de droom van het hofjeswonen voor verschillende nationaliteiten werkelijkheid te laten worden.
Verschillende nationaliteiten
De gemeente Weert heeft inmiddels grond toegewezen en eind 2020 start de bouw. Er moet nu bekeken worden wie van de geïnteresseerden er mag gaan wonen in één van de tien hofjeswoningen, want er zijn meer kandidaten dan woningen. Dat traject pakken de bewoners zelf op. Verschillende nationaliteiten hebben zich aangemeld; Bosniërs, Molukkers, Antillianen, Indiërs en Nederlanders. In totaal zijn het vier koppels en de overige mensen zijn alleenstaand.
Een andere manier van werken en denken
“Ik vond het geweldig dat Wonen Limburg ervoor openstond om anders over wonen te denken. Meestal word je een woonplek toegewezen, maar nu mochten we meedenken, er werd naar ons geluisterd en Wonen Limburg heeft ons geholpen met hoe we het konden aanpakken. Ook juridisch gezien. We gaan nu bijvoorbeeld een stichting oprichten en dan kijken we gaandeweg of het een stichting blijft of dat we voor een andere rechtsvorm kiezen. We mochten tijdens het proces zelf de regie houden. Ik ben echt het hele traject heel blij gebleven door deze manier van denken en werken met elkaar. Voor mij is het project geslaagd als de mensen die er wonen gelukkig zijn, omdat ze zichzelf kunnen zijn. Omdat ik zelf heb ervaren hoe belangrijk dat is”, vertelt Trudy met een grote glimlach.
Deel deze pagina op